Binnen de afgelopen decennia, hebben de moskees steeds meer een stempel gedrukt op de Amerikaanse en Europese landschappen en steden, met megamoskees, die vaak aangrenzende, eeuwenoude kerken in hoofdzakelijk Christelijke gebieden, overschaduwen. De Islamitische scholen of de academies, en een gastheer van Moslimorganisaties zijn alom vertegenwoordigd in het Westen.
Dit paard werd gebruikt in de film Troy
uit 2004.
Die door Westelijke democratieën aangepaste acties schijnen oppervlakkig weinig meer in te houden dan onschadelijke burgerlijke gebaren om de behoeften van een groeiende godsdienst in hun midden te eerbiedigen en met die nieuwe toevoegingen in te stemmen met hun trotse, multiculturele traditie. Vele Westerlingen kloppen zich op de borst voor hun liberale neiging, hun tolerantie en hun ruimdenkendheid.
Zij realiseren zich nauwelijks, dat dit strategische patroon van eisen deel uitmaakt van een verraderlijk, 1.400 jaar oud voorschrift voor Moslims, dat in de Koran en Sunnah, de akten van Mohammed, voortkomt. Het is Hijra of de doctrine van immigratie. Gemodelleerd naar Mohammeds migratie van Mekka naar Medina, is deze immigratie niet een geromantiseerde smeltpot, waarin de nieuwkomers met dank voor kansen op een beter leven in vrijheid te zoeken en vrij hun talenten en loyaliteit aan te bieden, om aan hun nieuwe geboorteland ten goede te laten komen. Dit is immigratie voor Islamitisch expansionisme om etnische apartheid te bewerkstelligen, om een speciale status en voorrechten binnen het gastland te bereiken. Hijra is immigratie die wordt ontworpen om de niet-moslimmaatschappijen te ontwrichten en te onderwerpen, en de weg naar de uiteindelijke, totale Islamisering te banen.
In hun dwingend boek, " Modern Day Trojan Horse: De Islamitische Doctrine van Immigratie, " omschrijven de auteurs SAM Solomon, een voormalig professor van de sharia-wet en bekering tot het Christendom, en Elias Al Maqdisi, een deskundige op het Islamitische onderwijs, de migratie van Moslims als dar-al-Harb, " land van oorlog, " als godsdienstig bevelschrift gebaseerd op de Islamitische doctrine. Zij omlijnen het geleidelijke proces van deze 1.400 jarige strategie van verovering. Het is een overgangsstrategie die zij als belangrijkste stap kenmerken in het verspreiden van de Islam en het voorbereiden op de Jihad. Door hun zorgvuldig omschreven verhandeling van Hijra, is het duidelijk dat de migratie in overleg met militaire verovering op het uitgangspunt van Islamitisch expansionisme steunt.
Solomon en Al Maqdisi bezien de fases van de Hijra en zijn juridische of wettelijke basis in de Islamitische doctrine. Onder de dekmantel van taquiya of teleurstelling, wordt de geleidelijke methodologie van het migratieproces ontworpen om te onderwerpen, dan wordt de gastcultuur onderworpen, daarna volgt de implementatie van de sharia als wetgeving.
De beginfase van Islamisering omvat gewoonlijk activiteiten waarin de opbouw van een fysieke aanwezigheid centraal staat. Het bestaat uit openbare vraag voor gebed; het oprichten van scholen, bibliotheken en onderzoekscentra; en het onderwijs van Arabisch -- acties die een redelijke en respectabele infrastructuur vereisten schijnen noodzakelijk te zijn om de aanwezigheid van een geloof te steunen. Op dit punt in de Hijra is het toelaatbaar voor Moslims deel te nemen aan haram, of verboden acties, uit noodzaak om de umma of de Moslimgemeenschap op te richten en van macht te voorzien. De regels volgens de Koran, zoals het verbod tegen vriendschappen met ongelovigen, worden opgeschort, terwijl de doelstellingen van toekomstige Islamisering systematisch een plaats krijgen. In zijn beginfase, ontsnapt de Hijra aan nauwkeurig onderzoek door het Westen, waarvan de burgers de migratie ten onrechte hoofdzakelijk economisch bekijken -- een bedevaart voor het beter leven.
Solomon en Maqdisi onderzoeken de uitvoerige strategie, die met de totstandbrenging van umma of de Moslimgemeenschap begint.,De moskee wordt de plaats van macht, een strategische basis en het centrum van alle activiteiten. Zij leggen uit hoe in deze embryonale fase de hoogste prioriteit het begeleiden van nieuwkomers is om de bestaande Moslimgemeenschap uit te breiden en machtiger te maken. De moslimleiders bieden gewenste hulp en nuttige suggesties voor scholen, huisvesting, moskeeverering, halal markten en andere diensten aan om zichzelf geliefd te maken bij de nieuwkomers en brengen hen in de plaatselijke Moslimgemeenschap. Agenten van lokale moskees, altijd alert op nieuwe immigranten en potentiele bekeerlingen, houden zich bezig met subtiele vormen van indoctrinatie en houden toezicht op lokale Moslims.
Deze eerste stap van het vestigen van de moskee als centrum van het lokale Islamitische leven en activiteiten wordt verkeerd beoordeeld door niet-moslims, als zijnde slechts goedaardige bouw van gebedshuizen. De ware betekenis, dat van het stevig vestigen van een vastberaden, niet-geïntegreerde Moslimidentiteit, dat aan het doel van Islamisering voorafgaat, ontsnapt aan de aandacht.
Zodra de consolidatie van de Moslimgemeenschap binnen het bereik van hun radar werkt, volgt de vastberaden strijd voor speciale status en sharia. Zoals voorgeschreven door de Koran en Sunnah, is de scheiding van niet-moslims een vanzelfsprekende vereiste van de Hijra.
De zichtbare veranderingen beginnen duidelijk te worden, daar de Moslimbevolking beter de kritische massa bereikt. Na verloop van tijd, onderscheidt de kledingscode - die vaak begint met een hijab in afgezonderde enclaves en opschuift naar de volledige bedekking van een neqab in het openbaar - Moslimvrouwen van mannen en van niet-moslimvrouwen. Uiteindelijk, als de bevolking van het gastland vertrouwd geworden is met wat zij geloven de vereisten van godsdienstige godvruchtigheid te zijn, worden eisen gesteld voor scheiding bij openbare faciliteiten, in de werkplaats, bij scholen en universiteiten. Verzoeken om halal voedsel, financiële transacties volgems de sharia en inpassing van Islamitische feestdagen op de openbare kalender, verheffen de Moslimgemeenschap nog verder tot een speciale status die hen afzonderlijk en onderscheidend maakt.
Alle eisen worden aanvankelijk als goedaardige pogingen voorgesteld om de godsdienstige behoeften van godsvruchtige Moslims aan te passen. Om het even welke actie om hen te onderdrukken wordt gekleineerd als godsdienstige discriminatie. In de Verenigde Staten zijn
verzoeken ingediend voor afzonderlijke zwem- en gymnastiekuren voor moslims en moslima's, als ook vragen aangaande identificatiefoto's voor vergunningen voor moslima's in hijabs en de weigeringen om met varkensvleesproducten te werken of tegen onbeschaamde kleding in de werkplaats, Op dit punt, worden de vertegenwoordigers van de Moslimgemeenschap vaak tegemoet gekomen door de overheid van het gastland om verandering te bewerkstelligen. Zoals Solomon en Maqdisi uitleggen, is het de bedoeling de maatschappij van het gastland vertrouwd te maken met Moslimgebouwen, gebruiken, feestdagen, kleding en voedsel. De nieuwkomers worden aangemoedigd door de Moslimleiding om burgers te worden, te stemmen en politiek actief te worden om de invloed van de umma' te verhogen;.
Op het universitaire niveau, worden de studenten geïndoctrineerd om advocaat voor de islam te worden, deel te nemen aan vertrouwen wekkende activiteiten, en aan da'wa ofwel bekeringen, en te trainen voor de Jihad. Niet-moslim professoren worden verzocht door zakat of betalingen om cursussen te geven ten gunste van de Islam en te schrijven en in het openbaar te spreken om de Islam te promoten. De erfenis door Saoedi-arabische Prins al-Waleed bak Talal van $20 miljoen dollar respectievelijk voor Islamitische studiecentra in Harvard en de universiteiten van Georgetown, waren een gebaar om de afkondiging van positief onderzoek, publicaties en presentaties richting de islam te verzekeren.
In " Het Hedendaagse Paard van Troje, " wijzen Solomon en Maqdisi erop dat als Moslims macht en massa in het gastland bereiken, komt de consolidatie van identiteit, evenals het versterken van hun infrastructuur van moskees, scholen, clubs, organisaties en media. De doctrine van taquiya wordt stevig toegepast als Moslims zich verstoppen achter opdrachten van hun godsdienstige toewijding en zij streven naar culturele veranderingen in het land van de niet-moslim of kuffar. In dit verder gevorderde stadium, worden pogingen gedaan tegenstanders het zwijgen op te leggen en de gunst van de mensen te winnen. Het oordeelkundige gebruik van zakat wekt gunstige meningen over Moslims en de islam op van politici, vertegenwoordigers van de media en andere organisaties. Bijvoorbeeld, binnen de laatste paar jaren zijn in de Verenigde Staten, de woorden, " jihad" en " Islamofascism, " geschrapt uit het woordenboek van overheidsambtenaren en de woorden, " Islamic" en " terrorisme, " worden zelden met elkaar in verband gebracht. In Europa, dat verder geavanceerd is in dit proces, ontpopte zich een gevaarlijke draai met de moord van filmmaker, Theo van Gogh, die een film produceerde over de onderwerping van vrouwen in de islam, en met doodsbedreiging tegen de Nederlandse parlementariër Geert Wilders, voor zijn openhartige kritiek tegen de Islam.
Als de Islamisering van de gastcultuur snel vordert beginnen de voorbereidingen voor het leren van de vaardigheden noodzakelijk voor de Jihad. Jonge jihadisten kunnen naar hun landen van herkomst reizen voor verdere indoctrinatie en terroristen-opleiding. Deze ontwikkeling is gesignaleerd binnen Somalische Moslimgemeenschappen in Minnesota en Tennessee. Jonge Moslims zijn verdwenen naar Somalië voor afspraken met Al Shabaab, een terroristengroep met bandem met Al-Qaeda.
Als de ingezetene Moslimgemeenschap beter gevestigd is, begint zij aanzienlijke macht te hanteren in de politieke arena, wordt de druk groter op politici om sharia-rechtbanken toe te laten; in ruil voor Moslimstemmen. Dit is zeer duidelijk in Groot-Brittannië, waar momenteel parallelle systemen van wettelijke jurisprudentie bestaan. De moslim-inwoners van het gastland worden geprest om de sharia te volgen in plaats van het heersende rechtssysteem. Verscheidene recente wettelijke besluiten door niet-moslimrechters in Europa zijn voorzien van verwijzingen naar de sharia; als norm voor oordelen betreffende Moslims
Als de intensiteit van de hijra voortschrijdt, volgt de verschijning van open moslimgetto's of gebieden slechts voor moslims. Dit zijn gebieden waar niet-moslims niet welkom zijn en waar zij, als zij daar toch binnengaan, fysisch kunnen worden bedreigd. Zulke no-go zones, waar zelfs de niet-moslimgemeenschapsarbeiders ongewenst zijn, bestaan heden ten dage in heel Europa. Opmerkelijk, deze Moslimuitbreidingen zijn nooit ingeperkt, zij wagen zich vrij overal in het gastland.
Zoals Solomon en Maqdisi het uitstippelen, is Hijra een uitvoerige en directe politieke poging om de cultuur en de waarden van het gastland te ondermijnen en die te vervangen door de Islam en sharia. Het is een verraderlijke migratie, om te streven naar verandering van de cultuur, het gedrag, de gewoontes, de regels en de wetten van de gastmaatschappij om de Islam te verspreiden en een Islamitische staat te vestigen. De stadia van Hijra zijn momenteel zeer duidelijk aanwezig in variërende gradaties in alle Westelijke maatschappijen. Ironisch genoeg hebben onze open democratische maatschappijen met constitutioneel verplicht gestelde vrijheden van spreken, godsdienst en verscheidenheid, deze opmars naar de afbraak van onze eigenlijke manier van leven, vergemakkelijkt.
"Modern Day Trojan Horse" zou vereiste leesstiof moeten worden voor alle burgers van Westelijke democratieën, die hoognodig de Hijra en de bedreiging daarvan moeten leren begrijpen. Het boek luidt het alarm voor de voorzichtige evaluatie naar wat schijnbaar een onschuldige godsdienstige praktijk is in ons midden, maar sinistere motieven heeft om onze maatschappijen voor altijd om te buigen.
Bron: http://www.americanthinker.com/2009/08/the_hijra.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten